Fauna

No momento actual a fauna dos Ancares mostra unha importante riqueza; hai que considerar que a Serra dos Ancares é a última estribación occidental da Cordillera Cantábrica. Esta característica determina que constitúa o límite de distribución occidental de varias especies, entre as que se poden destacar o oso pardo, lebre de piornal, a pita do monte, pito negro e carboeiro palustre, onde as únicas áreas de distribución en Galicia localízanse nos Ancares.

Ver galería fotográfica

Como especies máis características e destacables da fauna de Ancares podemos citar entre as aves a pita do monte, perdiz pardilla, aguia culebreira, chova piquirroja, aguilucho cenizo, aguilucho pálido, aguia culebreira, falcón abelleiro, ratonero común, azor, gavilán, falcón peregrino, roquero vermello, pito negro, bolseiro, pomba torcaz, chochín, curruca mosquitera, curruca zarcera, reyezuelo listado, agateador común e norteño, trepador azul, pinzón vulgar, camachuelo común, gaio, carboeiros común, garrapinos e palustre, ferreiriño bacachís, mito e os zorzales común, charlo, alirrojo e real, entre outras.

Varias destas especies -outrora abundantes en toda a Cordillera Cantábrica- sufriron unha importante recesión polo que a súa conservación é urxente; entre estas podemos destacar a pita do monte, á perdiz pardilla e ao pito negro.

Os mamíferos atopan nos Ancares unha importante representación, destacando sen dúbida o grupo dos carnívoros. Especies emblemáticas como o oso pardo ou o lobo teñen nestes montes un importante espazo onde desenvolver o seu ciclo biolóxico. O lobo, que pasou por momentos moi difíciles nos anos 60 e 70 do século pasado recuperouse con posterioridade e na actualidade mantén unha poboación de certa entidade nos Ancares. O oso pardo chegou a estar case ausente no mesmo período antes citado, pero na actualidade a súa presenza é máis común e permanente ao longo do ano. Pódese destacar tamén aos mustélidos, como son a marta, a garduña, o porco teixo e o armiño; o gato montés -único felino presente nos Ancares- atopa nas zonas forestais salpicadas de prados e zonas abertas o seu hábitat ideal. Os ungulados salvaxes, os cales desapareceron durante os séculos XIX e XX (a excepción do corzo) presentan na actualidade un estado florecente, reocupando por medios naturais ou mediante repoboacións as súas antigas áreas de distribución. O corzo, que viu diminuír enormemente a súa poboación trala guerra civil, recuperouse a finais do século pasado, alcanzando no seu momento unha das maiores densidades existentes en toda España, sendo a máis importante especie de caza existente nos Ancares. O rebezo, extinguido a principios do século XX e a cabra montés que desapareceu con anterioridade, poboan hoxe en día os máis altos cumes desta serra. A poboación de rebezo aumentou de forma considerable e é hoxe frecuente a súa presenza; a cabra montés foi reintroducida na vertente leonesa e galega a finais do século XX, atopándose a súa poboación, cifrada nuns 80 exemplares, en aumento. O cervo extinguiuse no occidente da Cordillera Cantábrica pero as repoboacións efectuadas desde mediados do século pasado propiciaron que na actualidade ocupe case todas as montañas cantábricas; a vertente galega dos Ancares é pouco propicia para a súa presenza mantendo unha reducida poboación. O xabarín que practicamente desaparecera da serra empezou a recolonizar de forma natural Ancares a partir dos anos 60, presentando na actualidade unha poboación considerable causante a miúdo de danos nos prados e pastizais gandeiros.

O oso pardo chegou a estar case ausente, pero na actualidade a súa presenza é máis común e permanente ao longo do ano.

Un bo número de especies de micromamíferos e morcegos poboan tamén estes montes. Ademais especies singulares como o lirón gris, a nutria e o desmán ibérico, atopan nesta serra os esixentes requirimentos ecolóxicos que necesitan para a súa supervivencia.

Entre os réptiles podemos destacar a lagarta de turbera, lagarta serrana, lagarto verdinegro, culebras de colar e viperina, lución e víbora de Seoane. As condicións de humidade e vexetación determinan a presenza de importantes poboacións de anfibios, entre os que destacan a salamandra, tritón ibérico e palmeado, sapo partero común, ras común, patilarga e vermella.