Flora

Este área caracterízase de forma xeral por importantes masas forestais situadas nas umbrías e compostas de carballo albar (Quercus petraea), abedul (Betula pubescens) e acivro (Ilex aquifolium) cun importante sotobosque e especies asociadas como a abraira (Corylus avellana) e o capudre (Sorbus aucuparia). As solanas, con todo, sufriron de forma importante a acción do lume e da explotación forestal; malia iso, consérvanse aínda boas representacións forestais compostas principalmente por carballeiras (Quercus petraea nas zonas máis húmidas e/ou altas, Quercus pyrenaica nas zonas medias e Quercus robur nas zonas de menor altitude). Nos últimos anos nestas zonas de orientación sur leváronse a cabo importantes accións de rexeneración do hábitat englobadas na súa maior parte dentro dun Proxecto LIFE da Unión Europea. Os bosques de solana mellor conservados atópanse en Vilarello de Donís e Canón de Rao. Polo xeral, nos fondos de vales localízanse importantes masas de castiñeiros salpicadas por numerosos prados. As zonas supraforestais presentan boas representacións de hábitats de montaña onde destacan as formacións de arandeiras en Piornedo, Corno Maldito e Pena Loura, de gran importancia para a fauna de Ancares.

A Serra dos Ancares conserva importantes valores naturais representados en importantes formacións forestais e unha rica fauna asociada.

A evolución da cuberta forestal en Ancares está influenciada pola presenza humana e os usos asociados a esta; ademais da actividades tradicionais de gandeiría e agricultura, que modelaron enormemente a paisaxe facendo diminuír a cuberta vexetal durante séculos, producíronse algunhas actividades que favoreceron a deforestación da comarca como foron as ferrerías, grandes consumidoras de leña (chegou a haber no s.XVIII 12 ferrerías en funcionamento) e a explotación forestal durante o s.XX. Esta explotación comezou a principios de século, aguantando ata mediados cando a inaccesibilidad da comarca e a entrada de madeira máis barata fixo pouco rendible a súa explotación. Nese período foron taladas miles de árbores algunhas das cales permanecen aínda hoxe (a finalización da explotación determinou que parte da madeira talada non se sacase do monte) como testemuñas de tempos pretéritos.

Con todo, o abandono do medio rural que comezou a mediados do século pasado determinou a lenta rexeneración da cuberta forestal, feito evidente hoxe en día; por outra banda, tamén neste período comezaron os cultivos forestais con coníferas —case exclusivamente na parte baixa da comarca dos Ancares— que supuxeron unha modificación dos usos do monte habituais ata entón e unha modificación da paisaxe natural característico destes montes.

O avance do monte e do matorral á costa dos pastizais para o gando e dos cultivos que se produce polo abandono do medio rural e a emigración supuxo a proliferación dos incendios forestais como medio para o mantemento dos pastos.

Como resumo pódese afirmar que a Serra dos Ancares, e concretamente a súa zona alta, conservaron importantes valores naturais representados en importantes formacións forestais e unha rica fauna asociada; na actualidade e desde fai máis de dúas décadas estase producindo unha importante rexeneración do medio natural, estando en avance a superficie forestal por efecto do abandono do medio rural.